ได้ประโยชน์อะไรทำไมจึงต้องคบและเคารพหมู่มิตรดี #ตัวเองนี่จะเป็นคนที่เพ่งโทษเก่งมาก เพ่งโน่นเพ่งนี่อยู่เรื่อย จนฟ้านี่เขาจะเตือนเราโดยการที่ เดี๋ยวก็จะกัดปากตัวเองบ้าง เดี๋ยวจะสะดุดขาตัวเองบ้าง เดี๋ยวก็จะมีแผลอยู่เรื่อยๆน่ะค่ะ
จนมั่นใจแล้วว่าการเคารพมิตรดีนี่สำคัญมาก จนตั้งศีล จะไม่เพ่งโทษ จะไม่ถือสา ข้อนี้ไว้เป็นตัวกัน ไว้ให้ตัวเองปลอดภัย
เพราะจากการที่ปฏิบัติตามท่านอาจารย์มาตลอด นี่ก็รู้ว่า หมู่มิตรที่มาอยู่ตรงนี้นี่เขาเป็นผู้ที่มีบุญมาทั้งนั้นเป็นผู้ที่เขาทำความดีมามากพอแล้ว
เพราะฉะนั้นแม้แต่คิดนิดเดียวเนี่ยแหละ แม้จิตรคิดแป๊บเดียวนี่แหละ วิบากก็ซัดเราทันทีเลยค่ะ เพราะฉะนั้นจึงกลัวมากๆคือกันเพ่งฌทษถือสา หรือการปรามาสกับหมู่มิตรดี นับประสาอะไรกับครูบาอาจารย์ มิบังอาจเลยค่ะ
เพราะที่เรามายืนตรงนี้ได้ ที่เรามาเป็นคนดีระดับนี้ได้นะคะ ก็เพราะครูบาอาจารย์ สอนมา พาเราทำอย่างนี้
จากอดีตที่สำมะเลเทเมา โอ้โหสารพัดจะผิดศีล 9 ปีที่มาเรียนรู้ตรงนี้นี่ ได้อยู่กับสังคมดีหมู่มิตรดีนี่ ทำให้เราได้เปลี่ยนชีวิตใหม่
จากชีวิตที่เคยคิดที่จะหาแต่เงินเสพแต่อบายมุขที่เราไม่รู้เลยว่าอย่างไร แต่พออาจารย์มาพาเราทำเรื่องศีล เรื่องการลดละเรื่องอาหาร ไม่น่าเชื่อเลยว่า มันจะพาเราหลุดจากเรื่องพวกนี้ได้ เช่นจากโทรศัพท์ที่เราเคยเป็นอะไรอย่างนี้
แต่พอเรามาอยู่กับหมู่ กิเลสของเรามันก็ยังมี ตัวที่เดี๋ยวก็เพ่งโทษ เดี๋ยว มันไม่ได้ดั่งใจ อะไรอย่างนี้นะคะ แต่ด้วยที่ตัวเองฝึกมานานพอสมควรเลยรู้โทษของการเพ่งโทษถือสาหมู่คนดี ว่าวิบากมันแรงมาก มันน่ากลัวมากเลยค่ะ
แค่ตัวเองนะคิดไม่ดีหน่อยเดียวเนี่ย กระเด็นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ต้องหาเรื่องอยากจะกลับบ้านแล้วค่ะ แค่คิดนะ ยังไม่ออกจากปากเลย นับประสาอะไรจะออกมาเป็นคำพูด
เพราะฉะนั้นตัวเองจะกลัวข้อนี้มากก็เลยตั้งศีลข้อเรื่องไม่เพ่งโทษ นี่เป็นเรื่องใหญ่เลยในหมู่มิตรดีนี้ เพราะมันไม่ง่ายค่ะที่เราจะได้มาเจอกัน จะได้มาอยู่ร่วมกันจะได้มาทำความดีร่วมกัน
ทุกคนมาเพื่อเสียสละ ทุกคนมาเพื่อหมดตัวหมดตน มาเป็นคน 0 บาท มาเป็นคนจน มีใครจะเป็นอย่างพวกเราได้บ้าง กว่าจะมาทำใจตรงนี้ได้มันนานนะ
เพราะฉะนั้นน่ะ เราจะไปดูถูกเหรอจะไปปรามาสเขาหรอ โหวิบากนี้ซัดมาเต็มๆเลย ตัวเองนี่โดนบ่อยเพราะตัวเองเร็ว แล้วก็ได้รับ คือถึงแม้เล็กๆน้อยๆมันก็ไม่ได้เลยนะ มันทันทีทันใด
ก็เลยเป็นอะไรที่น่ากลัวมากในการเพ่งโทษถือสาหมู่กลุ่มในหมู่มิตรนี้ แล้วก็เป็นสิ่งสำคัญมาก แล้วก็ถ้าเราศรัทธาต่อหมู่มิตรดีสิ่งดีๆก็เกิดขึ้นกับเราทันทีอย่างเช่น เราทำศีลไม่ได้ถ้าเราเพ่งโทษหรือถือสา งหรือจิตที่ไม่ดี
แต่พอเรามาคบหมู่มิตรดีแล้วพูดคุยกันเรื่องดีดี แล้วให้อภัยให้โอกาส อะไรอย่างนี้ แล้วศีลของเราก็ดีขึ้น ทุกคนก็ร่วมมือกันจับมือกันถือศีล อย่างนี้
ซึ่งถ้าเราทำคนเดียวอยู่ที่บ้าน พังค่ะ ไม่รอดไม่รอด ยังไงก็ไม่รอดค่ะ
ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเวลา เนี่ยถึงหลุดไป พอกลับเข้ามา มันก็ มีแรง เหมือนมีแรงอะไรมาขับเคลื่อนมาช่วย ดันให้เราขึ้น
มันก็เลยทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้มาอยู่ในหมู่มิตรดี แล้วก็ไม่อยากจะกลับไปหรืออยากออกไป
แล้วที่กลัวที่สุดก็คือ อย่าได้ไปคิดเพ่งโทษหรือมองอะไรใครเขาไปนะ เดี๋ยววิบากมันจะซัดเราออกไปไกลจากหมู่มิตรดี นี่สำคัญมากค่ะ
อาทิตยา คงทอง (น้อมแสงพุทธ)
จิตอาสาสวนป่านาบุญ ๑
ณ พุทธสถานภูผาฟ้าน้ำ
ต.ป่าแป๋ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่
บันทึก: การบำเพ็ญ กันยายน 2562